Heen reis en eerste dagje

Donderdag avond zijn wij een nachtje in Calais gebleven in een klein, maar fijn hotelletje. Eerst hebben wij met mijn opa geskypte en daarna zijn wij nog even wat gaan eten in het restaurantje. Dit was super gezellig. Na een douche, die hard nodig was ben ik gaan slapen om de volgende dag weer om half 7 mijn bed uit te moeten.

Snel, snel ontbijten en hup, koffers in de auto en op naar de boot. Toen wij eenmaal op de boot waren ontdekten wij dat wij van te voren hadden moeten aangeven dat mijn moeder een rolstoel heeft, waardoor wij een soort van hindernis baan tussen alle auto's door moesten doen. Maar het is gelukt! Het eerste kwartier op de boot ging nog aardig goed, maar al snel sloeg de zeeziekte toe. Wat was ik misselijk zeg. De bandjes die ik had gekocht tegen zeeziekte deden niet veel meer dan mijn handen afknellen van al het bloed dat die kant op wilde stromen, dus die heb ik maar snel weer af gedaan. Na een poging tot eten om mijn bloeddruk weer iets te laten stijgen ben ik uiteindelijk maar knock-out op een bank gaan liggen en heb ik de rest van de reis geslapen.

Eenmaal weer in de auto zakte de misselijkheid gelukkig snel en zijn wij doorgereden naar een service stop. Die heb je hier in Engeland elke zoveel meter (of mile zoals je dat hier zegt) langs de weg. Hier vind je een tankstation en verschillende soorten restaurantjes, winkeltjes en natuurlijk de wc's. Wij hebben hier heerlijk gegeten en mama en ik konden heerlijk nog even ons shophartje de kost geven, tot grote ergenis van paps haha.

4 uur later en een hele hoop koffie stops, wc stops, eten stops en benen strek stops waren we dan eindelijk aangekomen in Watchet, Somerset.
Om mij heen zie ik alleen maar heuvels, grote velden en kleine huisjes. In de verte kan je tussen de heuvels door de zee zien. Prachtig! Wij belden aan en de eigenaar van mijn toekomstige huisje deed de deur open. Paul is zijn naam, een hele aardige man van rond de 60 die erg houdt van kletsen en een wijntje. Ik kreeg een rondleiding door het huis en kreeg mijn kamer te zien. Het schattigste kamertje dat ik ooit heb gezien. Het heeft geen echte deur, maar meer een soort van tunneltje waar je gebukt doorheen moet. Het is heel knus en very me haha

Het afscheid van mijn ouders was erg moeilijk en er zijn best wel wat traantjes gevallen, maar ik weet zeker dat ik een fijne tijd ga hebben hier. Ik heb de rest van de avond gekletst met Paul onder het genot van een wijntje en hij heeft heel lief een kant en klare Curry met rijst voor mij opgewarmd.

Vandaag ga ik voor het eerst naar Tropiquaria zoo om daar mijn begeleidsters te ontmoeten en het park te zien. Ik kan gelukkig met Paul mee rijden, maar moet wel even kijken hoe ik dat de komende tijd ga doen met de bussen. Ze zijn de wegen flink aan het verbouwen (natuurlijk net als ik er ben) dus het wordt flink puzzelen!

Ik hou jullie op de hoogte!

X